Zenginlik insana ait bir özellik değil. Para insanın doğal bir parçası değil. Kaybolabilir, çalınabilir, soyut bir kavram, bir takım sıfırlar. zaten hayatta anlamlı olanlar parayla sahip olunamayanlar. Kitap, çalışacak insan, eşya alabilirsin. Ama bunlar bilginin, dostluğun, paylaşma duygusunun yerini tutamaz.

Oysa zengin aptallar paranın çok önemli olduğunu sanıyorlar, bu yüzden de servetlerinin kendilerine ruhsal bir ayrıcalık, özel bir mutluluk getirmesini bekliyorlar. Bu mümkün olmayınca, içleri de boş olduğu için can sıkıntısı başlıyor.

Konuşacak bir şeyleri olmadığı için tavla, kağıt oyunu falan oynayarak tahammül edebiliyorlar bu hayata ve birbirlerine.

Veya işkolik oluyorlar, sanki kıtlık koşullarından kurtulmaları gerekiyormuş gibi işlere dalıyorlar.

Önemli olan hoş sohbet, arkadaşlık, dostluk.
Gerçek zenginlik sahiplik duygusu hayatta amaç olan bu.
Para ve parasal zenginlikler sadece işin teferruat kısmı.
Olduğu yada olacağı yerde mutluysa/mutlu olacaksa insan
Sorun yok.
Kötü dakikalar sadece hayatın anlarının sıkıcı cilvesi.

Ah aptal zenginler.

Sizin yerinizde olsam intihar ederdim.