Nedendir bu kararsızlık bilinmez.Hergün tekrar ayağa kalkmak için yapılan programlar ve uymak için değil sanki yeniden değiştirilmesi için kendimize verilmiş sözler ,stress dönemlerimde bir rahatlama bahanesi olsun diye saatlerce üzerinde düşünülerek oluşturulan planlar.Yaptığım hiç bir plana sadık kalmadım bu güne kadar .Dürüst olmak gerekirse hazırladığım ders çalışma programlarına uyduğum zaman ,onları hazırlamak için harcadığım zamanı geçememiştir .Her kendime verdiğim bir söz bir öncekinin sonu,yeni bir sözün başlangıcı oluyor çünkü.Zaman böyle akıp geçerken sahip olduğum durum sadece yaptığım şeylerin bir sonucu oluyor ,hepimiz kendi yaptıklarımızın sonucu değil miyiz sanki.Hep şimdi diyorum gelecekte hedeflerimlerimle selamlaşır gibi ve onların benden uzak olduklarını bildiğim halde ,kafam çelişkiler diyarı bu gece ,bana düşman ,bana karşı ,bana inat savaşıyorlar benimle.bu tembellik ,bu gevşeklik,bu bırakmışlık niye ?Üstelik yapılacak ,öğrenilecek onca şey varken yumuşak bir döşekte rahat bir uyku uyuma isteği.Tuhaf değil mi sizce hedefleri ve tembelliği aynı kafada bulundurmak?Çelişkiler nasılda dost olmuş kafamda , tüh yine kandırdı beni umutlarım yenik düştü tembelliğe,oysaki bir savaş ve onurlu bir direniş yaşanmalıydı savaş meydanında.Yenilginin bayrağı görülüyor ufuktan ve ben yine yeni bir program yazmak için ellerimi sıvar gibiyim .Çünkü bu yenilgiyi ancak yeni bir umut morfini unutturur bana.Hep başka şeylerden ve başkalarından korkarız bizi yenerler diye ,fakat ya KENDİMİZDEN ??
çelişkiler hayatın kendisidir
YanıtlaSil