Ve çocuk dedi ki ben yalnızlığı seçtim.ben sensizliği,sessizliği ve yokluğu seçtim çünkü yalnız ölecektim yalnız doğduğum gibi. yalnızlık bir çıkar ilişkisine dayanmadan yaşanmalıydı çünkü tek kişilikti tek ruhtu yalnızlık .sevinçlerimi üzüntülerimi anlatamadım çoğu zaman belki de hiç çabalamamalıydım bazı şeyleri anlatmak ve paylaşmak icin.Yalnızlık çoğu zaman ilaç; bazen de zehir gibidir. doğru zamanı beklemek değil doğru yerde olmak hiç değil. Yalnızlık bence insana bahşedilmis en güzel şeydir.yalnız olduğunu hatırlamak en önemlisi işte.iki yalnızın bir bedende ruh bulmasıdır bazen .hayatın anlamını insana tattıran en güzel duygudur yalnızlık.Çoğu zaman yalnız olmadığımız hatırlatıldı bizlere kendileri yalnız oldukları halde.bekledik birilerini en beklenmedik zamanlarda içimize dokunmalarını hala da bekliyoruz sesleri bazen de içimizde aradık seslerin cevap vermelerini hala da bekliyoruz.
Yalnızlık bir yok oluş olmadı hiç bir zaman bazılarının bir düşü bazılarının bir sonuydu.yalnızlık sadece beni anlayın dedi çünkü o bizdik,bizlerdik kurtulamadık ondan .içimizdeki yalnızlıklara.
Asrın en büyük hastalığıdır çoğuna göre. bazıları birşeylere inanarak kurtulacaklarını düşündüler ama onlar idrak edemediler inandıkları kişilerin,tanrıların da yalnız olduklarını. yalnızlığın ilacı hiç olmadı sadece bir süreliğine geçiştirdi ama tekrar göründü bizlere.
Hep yalnzlıktan kurtulma umudu taşıdık içimizde. Çoğu zaman yeterliydi ama umutlarımızı yitirdiğimizde dünya karanlık yüzünü tekrar gösterdi bizlere. yine ne kadar güçsüz olduğumuzu hatırladık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder