Eskiden ne Facebook bilirdik ne Twitter
Merak ettiğimizde arkadaslarımızı
Evlerinin önüne gidip 
Avazımız çıktığı kadar bağırıp
Bulduktan sonra çocukluk hasretimizi giderirdik 

Ne Kim Kardashian'ı tanırdık ne de Johnny Depp'i
İnek Şaban Kara Murat vardı idollerimiz

Pepee ve Caillou ile büyümedik biz
Mavi mavi şirinler
Reis olan bi Temelle büyüdük

Havalı çocuk
Facebook’ta 2000 tane arkadaşı olan
Durumlarını 1000 kişi beğenen değildi
En çok kimin tasosu varsa
Mahallede kim en iyi top oynuyosa
Kavgalarda en çok kim yenilmiyosa
Oydu en havalı

Alçak gönüllülük vardı
Annemizin üzerine sürdüğü 
Salçalı ekmeği paylaşan çocuklardık

Sokaklarda toz içinde kalırdık 

Koşturmadan kan ter içinde kalır
Su içmek için kaynaklara gittiğimizde
Adeta birbirimizle yarışırdık
Hatta beddua eder
''Benden önce içenin kanı kurusun'' bile derdik masumca

Bazen düşerdik
Dizlerimiz kanardı
Kabuk tutunca da yarayı kaldırmayı severdik

Sehpaları ters çevirip içine oturur sonrada kendimizi iterdik
Ailemizin yaramaz çocuklarıydık

Kumdan yollar yapıp
Arabalarımızla oynardık mesela

Güzel kadınlar
Ya da fit erkekler değildi sadece 
Hayalimizdeki insanlar

Eskiden sadece gerçek olmadığını bildiğimiz halde öcülerden korkardık
Şimdi
İnsanlar gölgelerinden bile korkuyorlar

Nerde o kaldırımlarda uzun eşek oynayan çocuklar
Nerde bisikletin arka tekerleğine pet şişe sıkıştırıp motor sesi çıkaran çocuklar

Evine ekmek götürebileni
Hayat mücadelesini dişini tırnağına takarak
Alın teriyle bütünleştirip mücadelesini sürdüreni
 "Erkek" biliyorduk
Şimdi bi elinde sigara
Ağzından salyalar akarak 
Rahatsız edici tavırlarla kızların arkasından bakanlar
Erkek oldu

Çok değil
10 yıllık geçiş süresini kıyaslıyorum
Ne oldu da değiştik

Keşke hala yaramaz birer çocuk olsaydık da
Sadece dizlerimiz kanasaydı